We (ik dus) zijn er bijna

Vandaag verschillende malen borden langs de kant gezien met de afstand naar SdC, 115 km, 98km, 58 km en zu zit ik rond de 40km. De dag begon slecht, om 2 uur vannacht vond iemand in de buurt van de camping het nodig zijn gras te gaan maaien en dat duurde minstens tot 3 uur, zelfs met oordoppen in werd ik er wakker van, terwijl ik gisteren toch aardig wat bier en wijn had genuttigd waardoor ik normaal wat vaster slaap. Het is weer een klimdag geweest vandaag en dat ga ik nu toch wel voelen in de benen, het gaat niet meer zo snel als een paar dagen geleden. Vandaag met de hitte op komst vanaf het begin veel gedronken, maar aan het eind van de morgenmbetrok het en moest het jasje weer aan met een koud tegenwind uit de bergen. Met al dat klimmen is er weinig aandacht meer voor de omgeving, je probeert in het kleinste verzet vooruit te komen en bent bezig niet van de weg af te rijden. Met 7 tot 10 km/u omhoog, soms wel over een afstand van 10 km dat schiet niet echt op, als er dan weer een afdaling komt ben ik even blij, maar gelijk begin ik weer te balen omdat je weet dat er weer een klim komt. Nu heb ik de tent opgebouwd op een veldje naast een refugio, bij de receptie dachten e dat toen ik zij dat ik een plaats voor een tent wilde dat ik 10 (ten) slaapplaatsen wilde reserveren dus ze leiden me al rond door de slaapzaal en wees me 10 bedden aan. Toen kon ik de senorita duidelijk maken dat ik een plaatsje voor mijn tent wilde, ze moest er wel om lachen. Er waren nog bijna geen gasten in de refugio, dus snel onder de douche, want met twee douches en een volle bezetting wordt het straks dringen voor de douche. Daarna de tent weer opgezet en onderhoud gepleegd aan het materiaal, nog even de remblokken voor nakijken want die doen raar bij vol remen, achter heb ik gisteren de remblokjes vervangen, dat was wel nodig want er zat nog 1 mm voering op, toch wel handig die hydraulische schijfremmen. Vandaag bij het dalen nog aardige snelheden bereikt, tot 60 km per uur, vooral als er wandelaars op het parcour zijn is het oppassen geblazen, want met oordopen van de walkman in, of druk met elkaar 3 breed op de weg in gesprek, dan wel zo'n pijn in de voeten dat je niet meer weet wat er om je heen gebeurt, moet je soms de raarste capriolen uithalen. Steeds weer bellen als je er aankomt, maar vanmiddag was er toch weer een oude dame die niets hoorde en vlak voor me overstak en dan nog boos kijken ook. Nou dit was het weer voor vandaag, tot de volgende keer.